Grande parte do sitio arqueolóxico da Rocha Forte estaba cuberto polas pedras procedentes das paredes das torres e murallas do castelo. Neste impresionante derrubo, esparexíanse polo chan perpiaños de granito, bolaños de artillería e algunhas pezas esculpidas con cicel. Cada unha desas pedras ten unha historia e unha función diferente. Concretamente a que vemos na imaxe é un anaco de pía de auga bendita.
O seu uso continuado no tempo amósase na cara interna, desgastada e puída pola acción da auga. Este pequeno fragmento escultórico, coa típica decoración a xeito de vieira, remítenos a un dos misterios da fortaleza aínda non desvelados pola arqueoloxía: a localización da capela do castelo. Na documentación do preito Tavera-Fonseca existen referencias á alcumada torre de Santa Eufemia, na que estaba a igrexa con advocación a dita santa. As testemuñas fornecen distintas versións, xa que algunhas sinalan que a ermida estaba na torre homónima, outras por debaixo dela e outras sitúana xenericamente no interior do castelo.
As recentes escavacións arqueolóxicas non permitiron clarificar a ubicación do edificio relixioso, xa que non se atoparon alicerces nin estruturas vencelladas á capela no espazo emprazado a rentes da antedita torre. Esta circunstancia mantén aberta as hipóteses de que a ermida estivese integrada, quizabes, como dependencia propia no interior da torre da homenaxe. Neste contexto, a capela era o centro simbólico do recinto. Debido á convulsa situación política, o arcebispo pasaba longas tempadas no castelo, onde se levaban a cabo celebracións litúrxicas ás que acudían a nobreza e a comitiva do prelado .